یکی از کارشناسان شبکه ماهواره ای «نور» که از شبکه های ماهواره ای وهابیت هست و برای کوبیدن و زیر سوال بردن تشیع و باطل معرفی کردن اون راه اندازی شده، شبهه ای رو مطرح کرد که میخوام امروز جوابشو بدم چون ممکنه این شبهه، سوال خیلی از ماها هم باشه. این کارشناس به خیال خودش با این سوال تشیع رو زیر سوال برده. اون میگه:« این را خودتان میدانید هر امامی علم تمام ائمه قبلی را دارد علمشان کامل است، کم و زیاد نمی شود اما می بینیم، مذهب جعفری می گویند! چرا مذهب جعفری می گویند؟ چرا مذهب را به امام دوازدهم نسبت نمی دهند در احکام و فروع؟»

منم میگم راستی چرا ما امام صادق(ع) رو بعنوان رییس مذهب جعفری معرفی میکنیم؟مگه قبل از امام صادق(ع) بزرگوارانی چون امام علی(ع)،امام حسین(ع) و... سرپرستی و رهبری شیعیان رو بر عهده نداشتن،پس چرا ما امام صادق(ع) رو بعنوان رییس مذهب جعفری معرفی میکنیم؟؟

اگه میخواهید جواب رو متوجه بشید به بقیه ی عرایضم خوب دقت کنید تا متوجه بشید:

اولاً: همونطور که توی تاریخ اومده و اهل سنت و همه ی مسلمانها هم بهش اذعان دارن،مذاهب چهارگانه ( حنفی ، مالکی ، شافعی  و حنبلی ) در اهل تسنن در زمان امام صادق (ع) و بعد از ایشون شکل گرفته.

هر کدوم از این مذاهب چهارگانه به اسم رئیس و مؤسس اون نامگذاری شده و در مقابل این چهار مذهب اهل تسنن، نام مذهب جعفری با توجه به اینکه بزرگ و پیشوای این مذهب در این زمان  حضرت امام جعفر صادق(ع) بودن، برای مذهب شیعه متداول شد.

ثانیاً: نقل حدیث در زمان عمربن خطاب ممنوع شد و این ممنوعیت نقل حدیث تا زمان عمر بن عبدالعزیز ادامه داشت. تا اینکه عمر بن عبدالعزیز این ممنوعیت رو برداشت.

توی این زمان دسترسی شیعیان به احادیث ناب نبوی و امامان معصوم قبلی، تنها و تنها از یک طریق امکان داشت و اونم دسترسی به امام معصوم زمان خودشون بود. چون صحابه پیامبر(ص) از بین رفته بودن و احادیثی هم که موجود بودن همه از لحاظ صحت،موثق نبودن چون احادیث زیادی به دستور معاویه و برای مبارزه با شیعیان،جعل شده بودن!

از این رو تنها منبع موثق،امامان شیعه بودن و چون لغو ممنوعیت نقل حدیث در زمان امام باقر و امام صادق علیهما السلام  انجام شد در اغلب کتب حدیث ما بیشترین احادیث رو به نقل از این دو بزرگوار میبینیم و بیشترین احادیثی که مبنای مسائل و احکام فقهی می باشند از این دو امام بویژه امام صادق (ع) نقل شده است.

ثالثاً:درگیری بین بنی امیه و بنی عباس برای تصاحب قدرت ،در زمان امام صادق(ع) رخ داد.

امام از فرصتهای به دست اومده، نهایت استفاده رو برای تبلیغ مذهب تشیع کرد و برای بیان احکام فقهی اسلام با تشکیل کلاسهای درس که تعداد دانشجویان ایشون رو در مدت امامتشون بالغ بر 4000 نفر ( ودر بعضی نقل ها تا 14000 نفر نقل شده است) میدونن، اقدام نمودن و حتی دو نفر از رؤسای مذاهب اهل تسنن یعنی ابو حنیفه و مالک بن انس نزد ایشون درس میخوندن .و شافعی و احمدبن حنبل هم از شاگردان شاگردان ایشون محسوب میشن.

به همین خاطره که با توجه به مطالب بالا و اوج گسترش معارف اسلامی و فقه و احکام اسلام بخصوص شیعه در زمان حضرت امام صادق (ع) ، مذهب شیعه از اون زمان به بعد به عنوان مذهب جعفری نامیده شد.

والسلام علی من اتبع الهدی